اینک در آستانه آغاز فعالیت دوره چهارم شورایاریها در تهران هستیم، و حدود 10 سال است که فعالیت منتخبین مردم را در قالب پارلمان محلی تجربه کرده ایم، اما متأسفانه باید اذعان داشت که اعضاء شورایاریها در تهران اقدامات قابل توجه ای برای محله خود صورت داده اند و نظارت آنان توانسته است در آبادانی شهر تهران نقش موثری را ایفا نماید، اما آنچه در این یادداشت مورد بحث است، عدم توجه و استفاده کارآمد مدیریت شهری از جایگاه و وظایف این پارلمان محلی است که متأسفانه در دهه اخیر به طور جامع و علمی نتواستند از جایگاه نظارتی منتخبین مردم در محله های شهر تهران به صورت گسترده و فراگیر استفاده نمایند.

سال 87 آغاز دوره سوم شورایاریها و به طوری فعالیت رسمی شورایاران در 374 محله تهران بود که 10عضو اصلی و علی البدل در محله های 22 منطقه شهر تهران کار خود را آغاز نمودند و تا کنون اگر بخواهیم به ارتباط موثر دولت و شورایاران اشاره نمائیم باید گفت که هیچ گونه ارتباط موثری بین دستگاههای دولتی و خدمات رسان با این پارلمان محلی صورت نگرفته است و شهرداری تهران هم حسب تأکید شهردار تهران جلسات نوبه ای که فقط در حد شنیدن نظرات اعضاء شورایاری بود تشکیل داده که مقاومت مدیران مناطق و نواحی شهرداری در مقابل شورایاری جایی بس تأسف و تأمل دارد که نمیتوان در این یادداشت به این موضوع اشاره نمود.

و اما دیگر دستگاههایی که بر اساس دستور مافوق و براساس تکلیف اجباری فقط در حد نشست و گزارش در این دهه گذشته با شورایاران ارتباط برقرار کرده اند می توان به ادارات برق منطقه ای اشاره نمود که نشست های مشترک با تنظیم صورتجلسه و گرفتن عکس به کار خود پایان می داد و دیگر نظارتی بر اجرای مصوبات و پیگیری آن صورت نگرفته که این موضوع هم مورد تأسف می باشد.

در ادامه باید اشاره نمود که انتخابات دوره چهارم شورایاریها در تهران با تأخیر 2 ساله در اسفندماه سال گذشته برگزار گردید که نداشتن اطلاعات کافی از وظایف این پارلمان محلی توسط مردم و همچنین زمان نامناسب انتخابات و عدم اطلاع رسانی شفاف در مقیاس محلی باعث گردید که انتخاباتی ضعیف و با استقبال کم مردم برگزار گردد و عده ای با رأی اندک به عنوان منتخب مردم وارد عرصه فعالیت در شورایاریها گردیده که نمیتوان با این روند انعکاس مطلوب و  قابل توجه ای از شورایاری ها  داشت و اگر اهتمام ویژه و عملی شورای شهر تهران، شهرداری و تمامی دستگاههای خدمات رسان دولتی نباشد، به طور یقین دوره چهارساله بدون نتیجه و رو به ضعفی خواهیم داشت که باعث هدر رفت انرژی منابع انسانی و بودجه خواهد شد.

در آخر به وظیفه خطیر و قابل توجه تک تک اعضاء محترم شورای شهر تهران در قبال شورایاری اشاره می نمایم و تأکید دارم که نباید شورایاری را در دامن شهرداری رها نمود و آنان را وارد کارهای اجرایی کرد، باید اصل اساسی وظایف این پارلمان محلی را در قالب بعد نظارتی تقویت نمود و با نشست های مشترک شورای شهر و شورایاری می بایست به مشکلات محله های شهر تهران رسیدگی نمود و نمیتوان قبول کرد که اعضاء شورایاری در یک دبیر خلاصه شوند و این منطقی نمی باشد که مشکلات و معضلات محله را مستقیم به مدیران شهرداری انعکاس داد چون تجربه ثابت کرده است که مدیران شهرداری مناطق و نواحی اهتمام جدی به همکاری با شورایاری نشان نداده اند و مشاهده گردیده است که کدورت هایی بین بعضی از مدیران شهرداری و دبیران شورایاری در سنوات گذشته پیش آمده است که این روند بی قانونی و عدم نظارت شورای شهر باعث می گردد در آینده در انجام وظایف اصلی شورایاری با مشکل روبرو شویم. 

مهدی جمشیدی

کارشناس امور اجتماعی